Lekker aan het ontbijt in de stralende zon zwaaiden de buren ons gedag. We keken naar de plek waar ze hadden gestaan en zagen een hond aan een lijn, achterblijvend? Vergeten? Nely ging naar de hond en ik moest in opdracht van Nely naar de receptie rennen om de vertrekkers te attenderen dat ze de hond waren vergeten. Wat blijkt na één minuut met gierende hartkleppen: er zat nóg iemand achter de boom, gelukkig.
Het tweede avontuur van de dag was het indraaien van de luifel. Na het buitje van gisteren was deze helemaal uitgedraaid en ging niet meer zo lekker in en we stonden erbij als de Tokkies. Genoeg reden voor Nely om slecht te slapen: hoe moet dat dan morgen. Na wat trekken en rommelen aan het zeil van de luifel, de volgende morgen, ging deze naadloos op de rol als zijnde nieuw. Een klein vreugdedansje volgde.
Of we sleur hebben? Hier zijn de meningen over verdeeld. We doen wel vaak dezelfde dingen maar dat is toch normaal? Na alle ‘sleur’ werkjes: opruimen, afwassen, bierblikjes plat maken, inruimen, vullen en legen, kleren opvouwen, gele kleed opvouwen, stoelen en tafel in de garage enz. enz. enz. richting de boot.
Nadat we eerder in de vakantie in de cockpit van een straaljager gezeten hebben, in het vliegtuigmuseum, kwam er nog een wens naar boven van mij en dat was een keer in een onderzeeër kijken. U raadt het al: vandaag in een onderzeeër geweest in een maritiem museum. Een hele belevenis en wat was het een prachtig museum waar we tot mijn spijt en Nely haar geluk maar twee uur konden zijn omdat ze gingen sluiten. Twee dagen had beter geweest.
Een mooi overnachtingplekje aan de haven in Larvik gevonden en een heerlijk Indonesisch restaurant vormde de laatste dag van deze vakantie in Noorwegen. Scrabble hadden we vanmiddag al afgemaakt en ik heb helaas op drie punten na weer niet kunnen winnen. Nely overweegt serieus een Scrabble clubje op te richten dus voor iedereen die dit leest: u bent gewaarschuwd.
Aan de haven staat een kleine te reserveren privé sauna. Ik hoef verder niets te vertellen denk ik…... Na mijn moeilijkste, bedenkelijkste en vragenste gezicht op te zetten zei Nely: ‘naaaah nee, dat doen we de volgende keer’.
Er is nog zoveel meer gebeurt deze dag om over te schrijven maar dan wordt het stukje mijn inziens te lang en gaat ten koste van de aandachtscurve. Er komen twee ‘saaie’ reisdagen aan wellicht is daar ruimte voor een anekdote.
Het is inmiddels na tienen en we zitten nog net niet met oordoppen in de camper: een feestje bij de overburen. Die weten vast niet dat onze wekker op kwart voor zes staat…….
