Als je in het weekend, wanneer de wintertijd ingaat, je richting de zon reist met en in het vooruitzicht, dat je pas half december terug komt, doet dit vreemde dingen met je. Natuurlijk kijk je uit naar zon, zee, strand, opleiding, verdieping en allerlei andere bonte wollen sokken gedoe, maar in je achterhoofd sta je stil bij wat je gaat missen als je daar bent.
Niet alleen jij denkt daar zo over maar ook de mensen om je heen. Hoewel oliebollen voor ons iets van oud&nieuw is staat de plaatselijke kraam vanaf 1 oktober er te lokken naar iedereen die daar vatbaar voor is. Schoonouders bijvoorbeeld zien in het vertrek naar Hawaii een goede reden om veel oliebollen te kopen en chocolademelk te maken alsof we op de ijsbaan staan. Daar zitten we dan in een waterig zonnetje met bussen poedersuiker op tafel, oliebollen te eten of we ze nooit meer te eten krijgen.
De laatste keer dat ik voor deze trip de kans krijg om te koken mag je natuurlijk kiezen wat je wilt. Iedereen die je al wat langer kent weet dat dit eigenlijk een domme vraag is. Waarom? Omdat het antwoord bloemkool is. Altijd bloemkool. Heel soms doperwten met appelmoes maar dat is meestal een éénvrouws kostje.
Doe er een krokante kipsnitzel bij als je toch bezig bent. Eén van de slager dat dan weer wel. Zo een die je bakt en waarvan dan al het krokante in de pan achter blijft plakken. We hebben er toch van genoten. Er bleef wonderbaarlijk zelfs bloemkool over. Bewaar dat maar dan kan jij die morgen nog eten...., haha wat een grap.
De tijd ging verder heen met een tournee rond familie en vrienden, o ja, de tent gaat mee en die moet natuurlijk nog super waterproof gemaakt worden. In Nederland valt gemiddeld 85cm aan water per jaar op Hawaii 11 meter....Oeps!
Reactie plaatsen
Reacties